Ο Παναθηναϊκός απώλεσε τον πρώτο τίτλο της σεζόν στο μπάσκετ και ο Μάριος Μπούλης αναλύει γιατί η ήττα στον τελικό… μύριζε και την ουσιαστική σημασία αυτού του αποτελέσματος.
Το Final-8 της Κρήτης είναι και επίσημα παρελθόν και όσοι αγαπάμε πραγματικά το μπάσκετ, λέμε πως ευτυχώς που πέρασε στην ιστορία. Δεν είμαστε Ισπανία, δεν θα είμαστε ποτέ Ισπανία για να μετατρέπουμε τα Final-8 σε γιορτή. Άδεια γήπεδα μέχρι και τον τελικό, μονίμως το Final-8 στην Κρήτη, μονίμως θέματα για σχολιασμό που καμία σχέση δεν έχουν με το μπάσκετ αυτό καθ’ αυτό. Είναι μία άλλη συζήτηση, όμως, που αξίζει να την κάνουμε σε δεύτερο χρόνο.
Προς το παρόν θα μείνουμε στην εικόνα που είχε ο Παναθηναϊκός στον τελικό και πώς έχασε τον πρώτο τίτλο στο μπάσκετ.
Παναθηναϊκός – Μπάσκετ: Τον «διαβάζεις» εύκολα
Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στην Κρήτη με την επιθυμία και το «πρέπει» για τον πρώτο τίτλο στο μπάσκετ, μετά από μία «πέτρινη» τριετία. Άλλωστε, από το περασμένο καλοκαίρι άλλαξε ο διακόπτης και το «τριφύλλι» κοιτά πολύ ψηλότερα. Παράλληλα, όμως, ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στην Κρήτη με δύο σοβαρά ερωτηματικά: την κατάσταση του Σλούκα και του Βιλντόζα. Ο δεύτερος βέβαια είχε μπει στην ομάδα, είχε πάρει λεπτά συμμετοχής, όμως, η εξέλιξη του αγώνα τον έθεσε εκτός.
Πρακτικά, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έφτασε στον τελικό με τον «αιώνιο» αντίπαλο με δύο καθαρά γκαρντ, τον Τζέριαν Γκραντ και τον Κέντρικ Ναν, τον υπό επιστροφή Σλούκα που κόντρα στον Ολυμπιακό δεν πατά καλά ακόμα, τον Καλαϊτζάκη που παίζει μεταξύ «2» και «3» και τον Μωραΐτη που δεν έχει πάρει λεπτά σε μεγάλα παιχνίδια. Παπαπέτρου και Γκριγκόνις παίζουν σχεδόν αποκλειστικά στο «3», οπότε ο Παναθηναϊκός είχε μόλις δύο παίκτες στο χειρισμό. Κόντρα σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός που το κυριότερο χαρακτηριστικό της είναι η αμυντική προσήλωση, η πίεση στη μπάλα και το «κλείσιμο» των χώρων, ήταν πολύ δύσκολο να είσαι παραγωγικός μονάχα με δύο γκαρντ.
Παναθηναϊκός – Μπάσκετ: Το πρόσφατο παρελθόν
Ο Παναθηναϊκός έχει περάσει έναν πολύ δύσκολο Φλεβάρη ως τώρα όσον αφορά την συζήτηση αμιγώς για το μπάσκετ. Πέραν των τραυματισμών, είχε την εντός έδρας ήττα από τον Άρη, την χτεσινή ήττα από τον Ολυμπιακό, την ήττα από τη Ζαλγκίρις που τον έβαλε σε μπελάδες για το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της Euroleague. Και φυσικά μία εικόνα που δημιουργεί την εντύπωση πως οι «πράσινοι» κάνουν… κοιλιά.
Το επί της ουσίας πρόβλημα του Παναθηναϊκού το εντοπίζουμε στην εκτέλεση του. Στα τρία παιχνίδια που έδωσε για την Euroleague κόντρα σε Μιλάνο (31/1), Ζαλγκίρις και Φενέρμπαχτσε, βλέπουμε πως ο Κέντρικ Ναν έχει περάσει έναν τεράστιο αριθμό προσπαθειών.
Ας δούμε αναλυτικά τα νούμερα:
Παναθηναϊκός – Μιλάνο
- Ναν: 16 προσπάθειες
- Οι υπόλοιποι: 41 προσπάθειες
Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός
- Ναν: 16 προσπάθειες
- Οι υπόλοιποι: 33 προσπάθειες
Παναθηναϊκός – Φενέρμπαχτσε
- Ναν: 25 προσπάθειες
- Οι υπόλοιποι: 38 προσπάθειες
Το παιχνίδι δε με τους Τούρκους είναι η αποκορύφωση αυτού που αναφέρουμε. Μέχρι και το ημίχρονο, ο Αμερικανός ήταν αρκετά άστοχος. Φυσικά η συνέχεια ήταν τελείως διαφορετική, όμως έχουμε ένα παιχνίδι όπου ο Ναν παίρνει σχεδόν το 40% των προσπαθειών όλης της ομάδας.
Και θα ρωτήσει όποιος διαβάσει τα παραπάνω: είναι κακό αυτό, όταν ειδικά βρίσκει στόχο; Όχι απαραίτητα. Όταν, όμως, δεν υπάρχει plan b και ο αντίπαλος «σβήνει» τον συγκεκριμένο παίκτη, τότε υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. Αυτό είδαμε ουσιαστικά στην Κρήτη την Κυριακή. Ως εκ τούτου, ο Ολυμπιακός με τους ικανότατους περιφερειακούς αμυντικούς που έχει, όπως ο Γουόκαπ και ο Παπανικολάου, σίγησαν τον Γκραντ και τον Ναν. Ο δε Λεσόρ δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα με αντίπαλο τον Φαλ, οπότε μοναδική επιλογή εκτέλεσης ήταν ο Μήτογλου. Μπορείς να κερδίσεις ντέρμπι με ένα παίκτη; Προφανώς όχι.
Η συζήτηση για τους «ψηλούς»
Ειδικά στον χτεσινό αγώνα, ο Εργκίν Αταμάν προτίμησε, ενώ δεν του έβγαινε το πλάνο να κοντύνει ακόμα περισσότερο το rotation του. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο έπαιξε ελάχιστα, ο Μπαλτσερόφσκι κατέγραψε DNP, ο Χουάντσο έπαιξε μόνο όταν έπαιζε ο Μήτογλου στο «5» και στο φινάλε στο «3».
Στην γενικότερη συζήτηση μεταξύ των social media και των sites είδαμε αρκετά σχόλια σχετικά με τη γραμμή των «ψηλών». Ανάμεσα σε αυτά διαβάσαμε πως ο Λεσόρ δεν είναι επαρκής. Είναι μία υπερβολική αντιμετώπιση αυτή, ειδικά όταν έχουμε έναν σέντερ που την τελευταία τριετία είναι ο πιο παραγωγικός στο «ζωγραφιστό». Ταυτόχρονα, όμως, είναι και ένας «ψηλός» που κόντρα σε πιο βαριά κορμιά, όπως ο Φαλ, ο Μιλουτίνοφ ή ο Ταβάρες και ο Πουαριέ, δεν μπορεί να τα βάλει. Είναι μια πραγματικότητα.
Διαβάστε επίσης: Οι αναλύσεις και τα άρθρα του Μάριου Μπούλη
Το κακό για τον Λεσόρ είναι πως δεν έχει έναν παίκτη πίσω του με σταθερότητα. Το χαρτί του Μπαλτσερόφσκι έχει καεί αρκετά βιαστικά. Δεν είναι μια τυχαία περίπτωση σέντερ. Άλλωστε, μιλάμε για έναν αθλητή μόλις 23 ετών. Ποιος άλλος σέντερ στην ηλικία του έκανε μεγάλα πράγματα; Ούτε ο Ζίζιτς, ούτε ο Παπαγιάννης. Ακόμα και ο Μιλουτίνοφ τότε άρχισε να πρωτοδείχνει κάποια πράγματα. Και μιλάμε για παίκτη που είχε μπροστά του σούπερ σέντερ, όπως ο Ντάνστον και ο Χάντερ.
Δεν έχασε απολύτως τίποτα
Προφανώς επειδή το αθλητικό κοινό της χώρας έχει μάθει να αγαπά πρώτα τη νίκη και μετά οτιδήποτε άλλο, η απώλεια ενός τίτλου, ειδικά για τους φίλους που έχει ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ «πονά». Στην ουσία της συζήτησης δεν αλλάζει τίποτα. Ούτε έπεσε το επίπεδο του Παναθηναϊκού, ούτε θα τον δούμε να πέφτει σιγά σιγά σε Euroleague και πρωτάθλημα. Μόλις επιστρέψουν πλήρως οι Σλούκας και Βιλντόζα, ο Παναθηναϊκός βρει ξανά τους ρόλους και την χημεία του στην περιφέρεια. Αν δούμε δε και καλύτερο μοίρασμα χρόνου στους «ψηλούς» και πιστέψει περισσότερο τον Μπαλτσερόφσκι ο Αταμάν, τότε θα δούμε ακόμα καλύτερα πράγματα.
Συνεπώς ψυχραιμία και όλα θα κυλήσουν ομαλά. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός φέτος βάζει τα θεμέλια. Οπότε ό,τι παρουσιάζει αγγίζει τα όρια της υπερβολής, αναλογικά με το πώς ήταν το καλοκαίρι και πώς είναι τώρα.
Μπορείτε να διαβάσετε τις καθημερινές προβλέψεις του Μάριου Μπούλη στο BetMarket.gr
