Οι στιγμές που χάραξαν οι κορυφαίοι

Ένα γκολ, ένα σουτ, μια άμυνα, ένα μπλοκ… Για τον καθένα είναι διαφορετική η στιγμή που άφησε σαν κληρονομιά και υπογραφή. Παίκτες που κέρδισαν τα πάντα στην καριέρα τους, με διαδρομές αξιοθαύμαστες, οι οποίοι όμως θα έχουν πάντα μία στιγμή – σήμα κατατεθέν. Στιγμές που θα φωτίζουν πάντα λίγο πιο δυνατά στις υπέρλαμπρες αθλητικές τους ζωές.

Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι σε αυτή την ιδιαίτερη και ξεχωριστή λίστα.

Ντιέγκο Μαραντόνα – Το χέρι του «Θεού» (+ το «Γκολ του Αιώνα»)

Θα μπορούσα να μη γράψω τίποτα και να συνεχίσω με τον δεύτερο αθλητή. Η ιστορία του κορυφαίου – για πάρα πολλούς φιλάθλους – ποδοσφαιριστή είναι πασίγνωστη.

Η Αργεντινή αντιμετωπίζει την Αγγλία για την πρόκριση στην τετράδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 1986. Το λανθασμένο γύρισμα του Στιβ Χοτζ κάνει το Μαραντόνα να κυνηγήσει τη φάση και τελικά να νικήσει τον Πίτερ Σίλτον, σπρώχνοντας με το χέρι τη μπάλα στα δίχτυα.

«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε… Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δεν θα το μετρήσει», έχει δηλώσει ο Αργεντινός.

Τέσσερα λεπτά μετά το χέρι του «Θεού», ο Ντιεγκίτο χάρισε άλλη μία αλησμόνητη στιγμή για τον παγκόσμιο αθλητισμό. Αυτή τη φορά, χάρις αποκλειστικά στο ταλέντο του, πέτυχε το γνωστό «The Goal of the Century» («Το Γκολ του Αιώνα»). Ο Μαραντόνα υποδέχτηκε τη μπάλα περίπου 10 μέτρα πίσω από το κέντρο του γηπέδου και τρέχοντας 60 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα και ξεπερνώντας 5 αντιπάλους σημείωσε ένα από τα ομορφότερα τέρματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Δύο στιγμές – ορόσημα στην μεγαλειώδη πορεία του Ντιέγκο Μαραντόνα. Κι οι δύο στο ίδιο παιχνίδι. Ο Αργεντινός θα είχε κάθε δικαίωμα να γιορτάζει κάθε χρόνο την 22η μέρα του Ιουνίου.

 

Μάικλ Τζόρνταν – «The Shot»

Πολλά μεγάλα σουτ, δεκάδες buzzer beater κι ακόμα περισσότερα game-winners. Αμέτρητες ιστορικές στιγμές από τον «μαύρο Ιησού», όπως τον αποκάλεσε πρόσφατα ο Άλεν Άιβερσον. Ο κατά γενική ομολογία καλύτερος παίκτης που πάτησε ποτέ σε παρκέ έχει χαρίσει ουκ ολίγες μαγικές παραστάσεις.

Όταν όμως ένα σουτ έχει μείνει στην ιστορία με το όνομα «The Shot» («Το Σουτ»), δε μπορεί να μη ξεχωρίζει.

Τόπος του εγκλήματος: Κλίβελαντ, ΗΠΑ

1ος γύρος των playoffs του 1989. Οι Μπουλς και οι Καβαλίερς είναι ισόπαλοι 2-2 στη σειρά. Ακόμα, οι σειρές του 1ου γύρου των playoffs του NBA κρίνονται στις 3 νίκες. Οι γηπεδούχοι με λέι απ του Ehlo μπαίνουν μπροστά στο σκορ (100-99). Απομένουν 3 δευτερόλεπτα και ο προπονητής των «Ταύρων» καλεί time-out. Ο Ντογκ Κόλινς λέει πως θέλει να δώσει τη μπάλα στο Ντέιβ Κόρζιν. Ο Τζόρνταν χτυπάει το χέρι του στο προπονητικό πινακάκι και λέει χαρακτηριστικά: «Give me the fucking ball». Ο Κόλινς αλλάζει επιλογή και δίνει την τελευταία επίθεση στον MJ. Εκείνος, πριν οι ομάδες μπουν στο παρκέ για τα τελευταία 3 δευτερόλεπτα, ψιθύριζε στα αυτιά του συμπαίκτη του, Κρεγκ Χότζες, «I’m going to make it».

Ο Τζόρνταν δέχεται την πάσα, συγκλίνει με δύο τρίπλες προς το κέντρο και σηκώνεται από το ύψος του high post. Ο Ehlo σηκώνεται μαζί του. Ο Μάικλ παγώνει το χρόνο, μένει στον αέρα και, καθώς ο Ehlo πέφτει, απελευθερώνει τη μπάλα από τα χέρια του.

 

Τρέισι ΜακΓκρέιντι – 13 πόντοι σε 33 δευτερόλεπτα

Ο Αμερικανός γκαρντ/ φόργουορντ ήταν φτιαγμένος για πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που τελικά έκανε. Στο πικ της καριέρας του συγκαταλεγόταν στους top3 του NBA, έχοντας ξεχωριστά προσόντα. Το πικ του, ωστόσο, κράτησε λίγα χρόνια και η διάρκεια που ξεχωρίζει τους πραγματικά κορυφαίους δεν υπήρξε ποτέ.

Παρ’όλα αυτά, ο T-Mac μας έχει χαρίσει τα πιο συναρπαστικά 33 δευτερόλεπτα στο NBA. Τόσα χρειάστηκε για να πετύχει 13 συνεχόμενους πόντους και να ρίξει στο καναβάτσο τους «μισητούς» αντιπάλους των Ρόκετς, Σαν Αντόνιο Σπερς, μετατρέποντας το -8 για το Χιούστον σε +1! Μυθική παράσταση… πολύ μικρού μήκους από τον Τρέισι ΜακΓκρέιντι.

 

Δημήτρης Διαμαντίδης – Βάλ’το αγόρι μου!

Για να έρθουμε και λίγο στα μέρη μας και να θυμηθούμε την επική ανατροπή απέναντι στους Γάλλους. Η Εθνική μας αντιμετωπίζει τους «Τρικολόρ» στα ημιτελικά του Eurobasket του 2005.

Ο Τόνι Πάρκερ βάζει στα σχοινιά τους Έλληνες διεθνείς, γράφοντας το 58-51 για την ομάδα του με 1:12 να απομένει. Η Εθνική, όμως, δεν το βάζει κάτω και με τον Παπαλουκά να αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο και όλες τις επιθέσεις της ομάδας γυρίζει τον αγώνα.

Σε ένα παιχνίδι της μοίρας, έχοντας απομείνει 11 δευτερόλεπτα και με τη διαφορά να είναι στον 1 πόντο, ο «Τεό» κάνει -αναγκαστικά- το 5ο του φάουλ για να σταματήσει το χρόνο και αποσύρεται. Ο «Τσάρος» γυρίζει και διαμαρτύρεται ελαφριά στο Νίκο Ζήση που δεν πήγε να το κάνει εκείνος.

Ο Ριγκοντό ευστοχεί στη μία βολή και διαμορφώνει το 66-64. Αυτός που παίρνει τη μπάλα για να ξεκινήσει την τελευταία επίθεση της Ελλάδας είναι ο -καθ’υπερβολή του γράφοντος- «κατσαδιασμένος», Νίκος Ζήσης.

“Ζήσης, 7,6, ποιος; ποιος; Βάλ’το αγόρι μου! Το ‘βαλε! Βαλ’το αγόρι μου! Το ‘βαλε!” Οι Βασίλης Σκουντής, κυρίως, και Δημήτρης Χατζηγεωργίου έχουν βάλει κι αυτοί το λιθαράκι τους για να μείνει ανεξίτηλη αυτή η μεγάλη στιγμή του ελληνικού μπάσκετ.

Υ.γ: Το όνομα του Δημήτρη Διαμαντίδη ακούγεται 10 δευτερόλεπτα μετά απ’την επίτευξη του τριπόντου.

 

Βασίλης Σπανούλης – Και τώρα οι δυο τους

Επιμένοντας ελληνικά, Ο Βασίλης Σπανούλης δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Όχι, όταν έχει πετύχει αυτό το τεράστιο σουτ, σε τελικό πρωταθλήματος, απέναντι στον Παναθηναϊκό, μέσα στο ΟΑΚΑ, μπροστά στο Διαμαντίδη, στο «αντίο» του τελευταίου. Συγγραφέας πιθανόν να σκεφτόταν ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο.

Στην καλύτερη σειρά τελικών που έχουμε παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, ο Βασίλης Σπανούλης βρίσκεται σε ημιάγρια κατάσταση (21 πόντους μ.0.), έχοντας ήδη σημειώσει ένα buzzer-beater μέσα στο ΟΑΚΑ με τον Καλάθη κρεμασμένο πάνω του.

Στον 4ο τελικό, με τον Ολυμπιακό να προηγείται 2-1 στη σειρά, ο αγώνας οδηγείται στην 2η παράταση. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μπροστά στο σκορ με 81-79, ο Φελντέιν όμως αστοχεί σε σουτ 3 πόντων. Με κάτι λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα να απομένουν, ο Αγραβάνης γραπώνει το ριμπάουντ και δίνει τη μπάλα στον αρχηγό του.

Ο Σπανούλης πετυχαίνει ένα ιστορικό τρίποντο επάνω στην άμυνα του Διαμαντίδη κι αποχαιρετά με τον πιο πικρό τρόπο τον μεγάλο συμπαίκτη κι αντίπαλό του.

 

Lebron James – The block 

Το ίδιο έτος με το έπος του Σπανούλη, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού ο Λεμπρόν Τζέιμς προσπαθεί να κερδίσει τους δαίμονές του και να αποδείξει σε όλους, αλλά και στον εαυτό του, πως συγκαταλέγεται στους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. Για να το καταφέρει αυτό πρέπει να δώσει στο Κλίβελαντ το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του, φέρνοντας εις πέρας την αποστολή που έβαλε ο ίδιος στον εαυτό του το 2014, με την απόφασή του να γυρίσει στην πόλη του Οχάιο.

Αντίπαλοι στους τελικούς του NBA; Οι Γκόλντες Στέιτ Γουόριορς. Η σειρά φτάνει στον 7ο τελικό, ο οποίος πραγματοποιείται στο Όκλαντ. Με 1:56 να απομένει για το τέλος, οι δύο ομάδες είναι ισόπαλες στους 89 πόντους. Ο Κάιρι Ίρβινγκ δοκιμάζει ένα φλότερ , αλλά αστοχεί και οι γηπεδούχοι ξεχύνονται στην αντεπίθεση.

Ιγκουαντάλα και Κάρι βάζουν στη μέση τον μοναδικό αμυντικό που έχουν μπροστά τους, Τζέι Αρ Σμιθ, κι αφού αλλάζουν μεταξύ τους δυο φορές τη μπάλα, ο πρώτος είναι έτοιμος να τελειώσει τη φάση. Ο Λεμπρόν Τζέιμς, έχοντας ακολουθήσει τη φάση, εμφανίζεται τελευταία στιγμή για να κάνει ένα μεγαλειώδες μπλοκ και να μην αφήσει τους Γουόριορς να προηγηθούν.

Ο Λεμπρόν Τζέιμς έχει δηλώσει, «Σκεφτόμουν κάπως έτσι: Σε παρακαλώ, μην του κάνεις φάουλ Τζέι Αρ. Ξέρω πως είμαι στην κατάλληλη θέση. Μπορώ να το κάνω. Μπορώ να το κάνω. Σκέφτομουν: Τζέι Αρ μην κάνεις φάουλ και ο Λεμπρόν θα προλάβει τη μπάλα πριν χτυπήσει το ταμπλό. Και τα καταφέραμε».

 

Ξεκίνησα ποδοσφαιρικά, αλλά μετά παρασύρθηκα με τη καταραμένη τη «σπυριάρα». Η λίστα έχει πολύ «ψωμί» ακόμα, οπότε εν αναμονή για το δεύτερο μέρος.

 

Τελευταία Άρθρα

Related articles