Δύσκολα θα μπορούσε άλλη ομάδα να συνέλθει μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο της. Ο Ολυμπιακός μετά την -κατά πολλούς- άδικη ήττα από τον Παναθηναϊκό κατάφερε λίγες ώρες αργότερα να πάρει μια σπουδαία νίκη απέναντι σε μια επικίνδυνη ομάδα.
Σε ένα ασυνήθιστο σκορ για ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός νίκησε με 4-2 την Αϊντχόφεν θέτοντας τις προϋποθέσεις για πρόκριση στους 16 της διοργάνωσης για άλλη μια χρονιά. Τυχερή θα χαρακτήριζε κανείς την ολλανδική ομάδα που σκόραρε τα δυο γκολ, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός ήταν καταιγιστικός, θα μπορούσε να έχει πετύχει και άλλα τέρματα, κινδύνευσε μόνο σε μια περίπτωση στο δεύτερο ημίχρονο, είχε μέταλλο νικητή, και όλοι οι παίκτες έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό.
Ταπεινή μου άποψη, ο Εμβιλά αντικαθιστά όσο καλυτέρα γίνεται πλέον τον Γκιλιέρμε, ο Λαλά δείχνει πολύ καλά στοιχειά, ο Σωκράτης αρχίζει να πατά καλά στο γήπεδο (δεν φέρει ευθύνη στο πρώτο γκολ, έτσι είναι το ποδόσφαιρο) και τέλος το δίδυμο Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί θα μείνει σίγουρα στην ιστορία του συλλόγου. Ο πρώτος δείχνει το μυαλό του και την τεχνική του συνεχώς και με κάθε ευκαιρία, και ο Μαροκινός σκοράρει ασταμάτητα και με κάθε δυνατό τρόπο. Όλοι αγωνίζονται φιλότιμα, αλλά τα εύσημα αξίζουν στον μαέστρο, τον κ. Μαρτίνς, ο οποίος πήρε μια ομάδα στα όρια της καταστροφής και την έχει κάνει ένα διαμάντι του ελληνικού ποδοσφαίρου που χρίζει τα εύσημα όλων των αντιπάλων του.
Για να δούμε πόσο θα τραβήξει ακόμα…